Mijn eerste voornemen was: "Meer naaien voor Vic". Slaagde ik? Hier is het bewijs!
Het verdikt: 25 stuks! In 2017 maakte ik er 11, dus meer dan een verdubbeling! Ik ben daar heel blij mee! En Vic gelukkig ook :-) OK, toegegeven ik maakte voor Tess dit jaar 40 stuks, maar daar waren wel 13!! play pants bij. Dus zonder de onderbroekjes, zit ik voor haar op 27! Redelijk mooi in evenwicht dus!
Mijn tweede voornemen: "mijn patronen oplijsten", daar ging ik volledig de mist! Ik deed letterlijk niets... Erg? Nee, want ook al weet ik ondertussen al lang niet meer welke patronen ik allemaal bezit, ik had er gewoon geen zin in.
Mijn derde voornemen: "elke week naaien" ging dan weer wel ontzettend goed! Enkel 1 weekje in oktober ging het mis. Maar ik had een goed excuus: ik was ziek! Ik ben iemand die niet graag thuis blijft en dus ziek gaat werken, maar ik lag wel elke avond KO in de zetel. Maar op die ene week na, naaide ik elke week! En dat is duidelijk te zien aan het aantal stuks dat ik afgelopen jaar naaide: 178 stuks! Ik wist dat ik veel genaaid had, maar als ik het zo zie, schrik ik er zelf van! Iets minder dan de helft was voor Tess en Vic, ik deed dit jaar ook serieus wat aan selfish sewing, ik naaide heel wat kleertjes voor mijn nichtjes en neefjes! En mijn wederhelft, die kreeg 1 hemd :-) Waarschijnlijk wel het project waar ik het afgelopen jaar het langst mee bezig was! Hij keurde het goed en er volgt er dit jaar zeker nog één.
Mijn vierde voornemen: "betere/mooiere foto's maken", tja ik deed een hele tijd echt mijn best, maar ik heb het talent niet vrees ik. De hoofdreden trouwens waarom het hier sinds september windstil is op de blog. De lat wordt door andere blogsters zo hoog gelegd, dat ik mezelf niet goed genoeg vind. En hoewel ik vooral blog voor mezelf, ben ik ook perfectionistisch en als ik iets niet goed kan, waarom doe ik het dan nog? Iets om over na te denken in 2019.
Tot slot mijn niet-naaigerelateerd voornemen: "opnieuw beginnen sporten". Ik schoot niet echt direct uit de startblokken, maar half juni raapte ik al mijn moed bijeen en begon opnieuw aan start-to-run. Waar dat ooit als een fluitje van een cent ging, was het nu een opgave, elke les opnieuw was afzien. Mijn conditie was héél ver te zoeken. Maar ik hield vol, ondanks de hitte deze zomer, liep ik begin september 5 km. Traag, héél traag, maar ik liep het. En dan plots boem baf was het ook weer voorbij, school begon en ik vond de tijd niet meer. 's Avonds te vroeg donker, overdag geen tijd, een beetje regen, ... Ik weet het: excuses! Maar laat dit dan mijn goede voornemen voor 2019 zijn: ik zoek tijd om te lopen!
Benieuwd hoe de anderen het er vanaf brachten? Je leest het hier:
